Ο Ηγούμενος ήταν σαφής:

«Πήγαινε στη βιβλιοθήκη και δες τους τίτλους των βιβλίων».

«Έχει τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη, το Φοβερό Βήμα του Ταχτσή, το Θησαυρό του Χρόνου του Κουμανταρέα, την Αντιγνώση της Ζωγράφου, ποιήματα του Λαπαθιώτη, του Χριστιανόπουλου και…»

«Μην συνεχίζεις. Τίποτα δεν διαφεύγει από τον Κύριο μας. Ο αδελφός σου Θεόκλητε, είναι κίναιδος και αιρετικός. Άφησε τους και έλα μαζί μας στο Όρος».

Ο Ηγούμενος σκέφθηκε πως έτσι ήταν εύκολη η προσπάθεια που έκανε να τον αποκόψει από την οικογένεια του. Ο Θεόκλητος θα τους βοηθούσε πολύ στα χωράφια και ήταν τόσοι οι κατάκοιτοι γέροντες πατέρες.

«Έρχομαι Γέροντα. Πνίγομαι εδώ».

Ο άγιος άνθρωπος τον χαιρέτισε. Είχε χίλια «πνευματικά» παιδιά. Έπρεπε να τα καθοδηγήσει και αυτά στο μονοπάτι του Θεού