Αλέξανδρος Ρασκόλνικ – 121 Λέξεις
«Καλά Χριστούγεννα»
Περπατούσα σκεφτικός στο βρώμικο πεζοδρόμιο με τα σπασμένα ρείθρα τυλιγμένος στο καμηλό παλτό μου. Σκοτάδι τσουχτερό. Ο Δήμος εξοικονομούσε ηλεκτρικό σ’ αυτήν την ξεχασμένη γειτονία της πόλης.
Εμφανίστηκε μπροστά μου από το πουθενά. Ρακένδυτος, βρώμικος, αποκρουστικός. Με τρόμαξε. «Δώσε μου ένα τσιγάρο», ζήτησε επιτακτικά. Έβγαλα το πακέτο και του πρόσφερα. Πήρε ένα, με σταθερό χέρι. «Και μια φωτιά», άκουσα πίσω από την πλάτη μου, αντί για το «ευχαριστώ» που δεν κοντοστάθηκα να περιμένω.
Κάνοντας ένα ημικύκλιο γύρω από τον εαυτό μου, πρόσφερα τα σπίρτα μου. Αντί να πάρει το σπιρτόκουτο, μ’ άρπαξε απότομα από τον καρπό με μια ατσάλινη δύναμη που με εξέπληξε. «Δεν είμαι σκυλί, να μου πετάς στα μούτρα την ελεημοσύνη σου και να φεύγεις». «Καλά Χριστούγεννα», ψέλλισα, ντροπιασμένος.