Αθηνά Τσάνταλη – 121 Λέξεις
Κοκτέιλ
Ξεράθηκε ο λαιμός του, είχε ανάγκη από λίγο νερό. Έβγαλε το χέρι του από το πάπλωμα. Απρόθυμα τεντώθηκε για να φτάσει τον διακόπτη από το πορτατίφ στο διπλανό κομοδίνο.
Κλικ.
Έκανε να σηκωθεί με μάτια που ίσα έδιναν εντολές για προσανατολισμό. Εκεί μέσα στη νύστα του δεν πρόλαβε καν να καταλάβει από πού του ήρθε. Ένα πόδι μπλέχτηκε επίτηδες στα δικά του, αναγκάζοντάς τον να πέσει με δύναμη πάνω στη μικρή παπουτσοθήκη του διαδρόμου.
Αυτή η βρωμοσκιά του ήταν πάλι.
Συνεχίζοντας για την κουζίνα, τον έσπρωξε. Έπεσε το ποτήρι από τα χέρια στο πάτωμα. Του φώναξε βουβά, ίσως και να τον έβρισε. Έκλαψε, τον εκλιπάρησε για λίγο φως στη ζωή του. Πέθαιναν.. μαζί. Και κείνος; Κέρναγε τον δολοφόνο μια χούφτα αντικαταθλιπτικά.